- obelgi
- plabuse
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
obelgi
Look at other dictionaries:
ciskać — Ciskać, miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp.; ciskać, miotać bluźnierstwami, przekleństwami, obelgami itp. «przeklinać, wyklinać, wyzywać kogoś, ubliżać, złorzeczyć komuś»: Lokalni urzędnicy zgrzytają zębami i miotają … Słownik frazeologiczny
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
miotać — Ktoś miota z oczu błyskawice, pioruny; czyjeś oczy miotają błyskawice, pioruny zob. oko 18. Miotać gromy, pioruny, piorunami zob. grom 1. Miotać (na kogoś) bluźnierstwa, klątwy, przekleństwa, obelgi itp., miotać bluźnierstwami, przekleństwami,… … Słownik frazeologiczny
ciskać — ndk I, ciskaćam, ciskaćasz, ciskaćają, ciskaćaj, ciskaćał, ciskaćany cisnąć dk Va, ciskaćnę, ciśniesz, ciśnij, ciskaćnął, ciskaćnęła, ciskaćnęli, ciśnięty, ciskaćnąwszy 1. «rzucać, miotać» Ciskać kamienie a. kamieniami. Cisnąć czapkę na stół a.… … Słownik języka polskiego
grubiański — grubiańskiscy przestarz. «ordynarny, gburowaty, prostacki» Grubiańskie obelgi. Grubiańskie postępowanie. po grubiańsku przestarz. «w sposób grubiański; grubiańsko» … Słownik języka polskiego
miotać — ndk I, miotaćam, miotaćasz, miotaćają, miotaćaj, miotaćał, miotaćany 1. «wprawiać jakiś przedmiot w ruch z wielką siłą, tak aby przeleciał pewną odległość i spadł; rzucać, ciskać» Miotać kamienie. Miotać dyskiem. Działa miotają ogniem. ◊ Miotać… … Słownik języka polskiego
wiązanka — ż III, CMs. wiązankance; lm D. wiązankanek 1. «pęk, pęczek, wiązka czegoś; bukiet kwiatów» Wiązanka ślubna. Wiązanka nagrobna. Wiązanka (z) róż. 2. «wybór, zestaw drobnych utworów muzycznych (lub fragmentów z większych dzieł) o wspólnej tematyce… … Słownik języka polskiego
wykrzyczeć — dk VIIb, wykrzyczećczę, wykrzyczećczysz, wykrzyczećkrzycz, wykrzyczećczał, wykrzyczećczany «krzycząc wypowiedzieć, wyjawić coś; krzycząc wyładować coś z siebie (zwykle złość, wzburzenie)» Wykrzyczeć przed kimś swoje pretensje. Wykrzyczeć… … Słownik języka polskiego
wykrzyknąć — dk Va, wykrzyknąćnę, wykrzyknąćniesz, wykrzyknąćnij, wykrzyknąćnął, wykrzyknąćnęła, wykrzyknąćnęli, wykrzyknąćnięty, wykrzyknąćnąwszy wykrzykiwać ndk VIIIb, wykrzyknąćkuję, wykrzyknąćkujesz, wykrzyknąćkuj, wykrzyknąćiwał, wykrzyknąćiwany 1.… … Słownik języka polskiego
wymyślanie — n I 1. rzecz. od wymyślać. 2. lm D. wymyślanieań zwykle w lm «wymysły, obelgi, obelżywe słowa» Miała dość ciągłych wymyślań … Słownik języka polskiego
wyzwisko — n II, N. wyzwiskokiem; lm D. wyzwiskoisk częściej w lm «słowa obraźliwe, obelżywe; przezwiska, wymysły, obelgi» Brzydkie, karczemne, okropne, ordynarne wyzwiska. Stek, wiązanka wyzwisk. Obrzucić kogoś wyzwiskami … Słownik języka polskiego
